Spanish Virgin Islands

De Spaanse Maagden eilanden liggen slechts 22 mijl van de US Virgin Islands en behoren tot Puerto Rico. Eerlijk gezegd hadden we tot voor kort nog nooit van de ‘Spanish Virgin Islands’ gehoord. Laat staan dat het op de planning stond om ze te bezoeken. Maar zoals eerder geschreven plannen veranderen dagelijks en vaak zelfs meerdere malen per dag.

Met een flinke wind en golven in onze rug varen we naar Culebra. Tussen het rif door (dat voor de verandering met boeien gemarkeerd is) varen we de baai in richting Dewey, de hoofdstad. Zodra we het anker laten vallen bellen we de immigrations office in San Juan, Puerto Rico. Hier registreren ze onze namen, paspoort nummers en gegevens van de Barnstormer. We krijgen te horen dat we ons de volgende ochtend vanaf 8 uur bij de immigration officer op het vliegveld moeten melden. De volgende ochtend zijn we niet heel vlot, dus zitten we pas rond negen uur in de bijboot. We lopen op ons gemak naar het vliegveld, waar we om half 10 aankomen. Jorg klopt op de deur van de immigration office en wat denk je, deur op slot. Jorg belt daarom naar San Juan en wat blijkt, de officer komt pas om half 11 aan met het vliegtuig.

We klaren in en krijgen ook een permit waarmee we een jaar lang op alle US wateren mogen varen. Wanneer we vragen of er niet een vaste bezetting op het eiland is antwoord de man dat niemand hier permanent gestationeerd wil worden. Te saai…

Na de lunch gaan we anker op naar Culebrita, een klein eiland op slechts 4 mijl afstand. Het eerste stuk is recht tegen de wind en golven in en we gaan dan ook met een slakkengang vooruit. De grote ankerbaai is slecht bereikbaar vanwege de hoge golven en vele ondieptes. We draaien om en besluiten in Lee Bay achter het rif te gaan liggen. We liggen wederom helemaal alleen. We steken de BBQ aan en drinken een fles bubbels omdat dit de laatste bestemming in de Carieb is die we met de Barnstormer aan doen.

De volgende ochtend varen we naar Culebrita en liggen aan de enige mooring aan de zuidkant van het eiland. We wandelen de heuvel op naar de vuurtoren en vervolgens naar de baai aan de andere kant van het eiland. De golven klappen hier op het strand en de achtergelegen rotsen. Er staat een enorme swell. We zijn blij dat we besloten hebben om te draaien.

Culebrita is veel droger en daardoor is de begroeiing anders dan op de vorige eilanden. We zijn de enige bezoekers op het eiland. Vlak voor ons steken geiten het pad over en we komen tientallen ‘wandelende schelpen’ tegen. Dit zijn krabben die zich een lege schelp hebben toegeëigend, ze wandelen met de schelp op hun rug het eiland over. Het is een maf gezicht.