Ze geven heel mooi weer op dus we gaan het doen. We gaan echt voor anker. Tot nu toe hebben we ons altijd door een mooring laten verleiden, maar deze keer zetten we door. Aangekomen bij de ankerplaats ligt er een mooring vrij, heel verleidelijk maar we doen het niet. We liggen sinds een uur of vier op eigen anker en het houdt in een keer. Jorg gaat aan de slag met het inbouwen van de nieuwe radio en ik lees in de zon ‘de green miles’, echt een boek om weg te dromen van mooie reizen.
We hebben op de barnstormer nog niet gebarbequed en aangezien we nu niemand met de rook lastig vallen gaat de BBQ aan. Wanneer de zon onder gaat drinken we samen een portje op het voordek en dromen dat we op een mooie ankerplek in het Caribisch gebied liggen.
Wanneer we een paar uur in bed liggen word ik wakker en ik ga toch voor de zekerheid controleren of we wel echt goed vast liggen. We moeten nog echt leren vertrouwen op het anker. Ineens hoor ik stemmen boven mijn hoofd, ‘ naar voren ik hou hem niet meer’, ik weet niet hoe snel ik mijn bed uit moet komen en sta direct op het voordek. Wat blijkt een groot houten schip van meer dan 40 voet is van zijn anker los gekomen en ligt tegen onze punt aan. Gelukkig krijgt hij snel zijn motor gestart en een paar minuten later verdwijnt hij in het donker. De vraag is liggen wij nog wel goed, we zijn niet berekend op 2 schepen, we zetten het ankeralarm op de gps en een onrustige nacht met weinig slaap volgt. Jammer onze eerste ervaring was nog niet helemaal overtuigend.