Atlantische oversteek Kaapverdie – Suriname week 2

Vandaag was de ultieme Atlantic dag. We lopen 5,5 tot 6 knopen met een uitgeboomde genua en zoeken schaduw onder de bimini. In zwembroek en bikini lezen we achter in de kuip een boek, terwijl Nienke in haar opblaasbad gevuld met zeewater zit te spelen. Eind van de middag zien we achter ons dat de wolken zich samen voegen tot een grote donkere vlek, binnen een paar minuten vallen er grote druppels uit de lucht. Snel pakken we alle spullen (en Nienke ) op en plaatsen de luiken tegen inspatten in de ingang. Jorg grijpt zijn kans om het echte Atlantic zeilen gevoel waar te maken, hij grijpt een fles shampoo en verdwijnt naar buiten voor een echte ‘Atlantic shower’. Na natgeregend te zijn en shampoo in zijn haar te hebben gesmeerd stopt het met hard regenen. Wat begon als een geweldige regendouche eindigde in een (warme) douche uit de boiler.
Rond 8 uur horen we ineens Thijs van de Sailaway met Idris van Dixbay op de marifoon. Idris is een dag later uit Mindelo vertokken en zit ons dicht op de spiegel.

9e etmaal: Dagafstand 141 mijl, 5,9 gemiddeld

Behalve dat de Duogen niet meer werkt blijken de accu’s hun spanning niet goed vast te houden. Overdag is dit niet een echt probleem aangezien de zon fel schijnt en de zonnepanelen genoeg stroom maken om de stuurautomaat , GPS en koeling op standje 1 aan te houden. Iedere nacht moeten we helaas om de ca 2,5 uur een half uur tot uur motoren om op de apparaten en ons (led) drie kleuren licht aan te kunnen houden. Na via de marifoon met Idris overlegd te hebben besluit Jorg alle 4 de accu’s door te meten. Het blijkt dat de helft van de (nieuwe) accu’s heel slecht zijn en 2 accu’s iets minder slecht. Geen fijne constatering als je weet dat je nog ruim 750 mijl moet overbruggen. Zowel de Dixbay als de Sailaway hebben hun extra liters diesel, die ze in jerrycans aan boord, hebben aangeboden. We denken dat we het prima moeten gaan redden met de diesel die we zelf aan boord hebben, maar toch is deze back-up een hele gerustelling. Gelukkig lopen we op dit moment alleen al op een uitgeboomde genua als een speer. We tikken regelmatig de 7 knopen aan. We lopen gelijk op met de Sailaway (zit 10 mijl bakboord van ons) en de Dixbay (18 mijl bakboord achter). De zon is fel en binnen in de boot is het, ondanks dat we alle zonwerende gordijnen dicht hebben, zo’n 30 graden.

10e etmaal: Dagafstand 142 mijl, 5,9 gemiddeld

Afgelopen nacht gingen we wederom als de brandweer en dat alleen op een uitgeboomde genua. Het heeft dan uiteindelijk toch nog 2 nachten geduurd voordat de Dixbay (45ft) ons heeft ingehaald. Ze hebben hiervoor wel een extra zeil uit de kast moeten trekken. De Sailaway wilde dit niet over zijn kant laten gaan en heeft ook een zeil bijgezet en de boel extra getrimd. Ze liggen nu ruim vijf mijl voor ons. Nienke heeft al een dag of vier geen zeeziekte snoepje op, tot deze morgen. Ze geeft voor het eerst uit zichzelf aan dat ze zich niet zo lekker voelt. Wanneer ik vraag of ze zeeziektepilletje wil zegt ze zelfs ja en eet hem zonder morren op. Ze zal zich echt niet lekker voelen, want normaal ‘koop ik haar om’ met een echte wijngum, zodat ze haar zeeziekte wijngum op eet.

11e etmaal: Dagafstand: 147 mijl, gemiddeld 6,1

Zo hard als we de afgelopen dagen en nachten hebben gelopen, zo langzaam gingen we vandaag. We lopen af en toe 4 tot vijf knopen, maar het gros van de tijd lopen we op gennaker 3 a 3,5 knoop. Het was was een heerlijke zonnige en relaxte dag. In de ochtend met Nienke een ‘kerstboom’ geknutseld en daarna in de kuip gedoucht. Als we net opgedroogd zijn en Jorg pannenkoeken staat te bakken zie ik vanaf twee kanten donkere wolken op ons af komen. Snel zetten we alles zeevast en gooien we de handdoeken naar binnen. We hebben de luiken er nog niet in staan of een enorme bui barst los. Snel halen we gennaker binnen, bang voor de hoeveelheid wind die een bui met zich mee kan brengen. De wind viel enorm mee, maar er wordt wel een enorme bak met water over ons neergestort. We maken van deze bui dan maar direct gebruik om de kuip een poetsbeurt te geven. Rond 18:00 is de wind helemaal weg, de windmeter geeft 5 knopen aan uit alle richtingen. We starten de motor om stroom te draaien en water te maken. Hopelijk trekt de wind snel aan.

12e etmaal: Dagafstand 123 mijl, 5,1 gemiddeld.

We gingen al niet hard, maar eind van de middag viel de wind helemaal weg. Er stond vijf knopen wind op de teller terwijl de windex op de mast rondjes om zijn as draait. Aangezien we toch regelmatig stroom moeten draaien besluiten we de motor aan te zetten. Tijdens het motoren komt er wederom een enorme bui over, het regent pijpenstelen. Na 2 uur motoren proberen we op gennaker vaart te maken, maar helaas staat er ruim een knoop stroom tegen en waait het niet hard genoeg om tot een enigszins respectabele snelheid te komen. Op gennaker gaan we 1,8 over de grond. De hele nacht stoeien we met de zeilen en gaat de motor aan en uit. Om gek van te worden. We weten er op motor en genua uiteindelijk maximaal vier knopen over de grond uit te krijgen. We hebben in de eerste 11 uur slechts 49 mijl afgelegd. Het is zo frustrerend wetende dat je nog “maar” 260 mijl moet!

13e etmaal: Dagafstand 106, gemiddeld 4,4

Het was vandaag weer een heerlijke warme dag, met hier en daar sluierbewolking die deze dag iets minder heet dan de vorige dagen maakte. De zonnepanelen hebben het weer super gedaan, we hebben de hele dag op de stuurautomaat kunnen varen zonder te moeten motoren voor extra energie. De snelheid ligt nog steeds niet super hoog, gemiddeld zo’n 4 knopen. Maar we zijn allang weer blij dat we vooruit gaan. Nienke speelt heerlijk in de kuip met een teiltje water, ze wast er de boot mee. Deze is naar haar mening erg vies, om vervolgens Jorg en zichzelf met hetzelfde water te wassen.

Ze praat continue over Suriname. Haar pop baby Anne moet mee, Ernie en Bumba, haar fles water etc. Dit alles moet in haar nieuwe Ernie rugzak. Wanneer ik vraag of ze denkt dat alles hierin zal passen, wordt ze heel praktisch, namelijk Enza mag baby Anne wel tillen en ik mag ook iets meenemen.

14e etmaal: Dagafstand: 116, gemiddeld 4,8

Op dit moment zijn we op het uur af precies 14 dagen geleden uit Mindelo vertrokken. Met nog 100 mijl op de teller tot de aanloopboei van de Surinamerivier. Het echte aftellen gaat beginnen. We hebben met elkaar afgesproken dat wanneer de snelheidsmeter onder de vier knopen duikt dat we de motor bij zullen zetten. Ik realiseer me ineens dat het morgen kerstavond is. In Nederland is het nu de periode van een kerstboom, kerstinkopen doen en kerstborrels. Hoe anders beleven wij dit jaar de kerstdagen. Het is een graad of 30 en ik zit in mijn bikini onder de bimini een boek te lezen.
We nemen een biertje om te vieren dat we aan de laatste 100 mijl van onze Atlantische overtocht zijn begonnen. We stuiven met ruim zes knopen op de teller op de Surinaamse kust af. We verwachten morgenochtend de Surinamerivier op te varen. Ik hoop dat we nog op tijd voor een winkel of een restaurant zijn, want na 2 weken op zee is al het verse voedsel op. Dus wie weet komt ons kerstmaal dit jaar gewoon uit blik.

Een paar uur later…..we eten tonijn met kerst! Jorg heeft zojuist 2 Bonito’s gevangen en gefileerd. Deze gaan de de koeling in. Ik heb nu al zin in de aankomstborrel champagne met sashimi.

Het is 6 uur UTC, ofwel 3 ’s ochtends in Suriname. We zeilen minder dan 16 mijl uit de kust maar er is geen lampje te zien. Hoe anders was dit in Europa hier waren altijd wel ergens lichtjes op de kant te ontdekking. Wat betreft zandbanken/ondieptes lijkt het wel de Nederlandse kust. Je kunt de wal niet zien, maar ondiep is het wel. We varen een koers waarbij het ca 15,5 meter diep is en aan bakboord ligt een zandbank met stukken van minder dan 4 meter diep.
De Sailaway en Dixbay zeilen voor ons. We willen met ochtendgloren en het tij in onze rug de Suriname rivier opvaren.

Als het licht wordt zijn we bij de monding van de Suriname rivier en varen we met het laatste beetje stroom tegen de rivier op. Fijn om na ruim 2 weken op zee weer land te zien! We varen de rivier op tot aan Domburg, net voorbij Paramaribo. Hier gooien we ons anker uit en drinken we een welverdiend aankomstbiertje. Dan nog snel even boodschappen doen in de lokale supermarkt. Helaas zijn er nauwelijks verse spullen te krijgen. We vinden nog een papaya, wat tomaten, een paar eieren en daarmee zullen we het moeten doen. Maar Kerstavond vieren we in Suriname!