De eerste dag in Agadir zijn we het ‘reservaat’ (het luxe, afgeschermde gebied rondom de haven) niet uit geweest. We ontbijten op een van de terrassen waar Nienke door de obers flink verwend wordt, voordat haar broodje kaas wordt geserveerd heeft ze al een koekje met ijs gekregen. Ze tillen haar op en geven haar een aai over haar bol. Nienke wordt er gek van roept continue ‘niet doen! Niet tillen, mag niet. Terug op de boot boekt Jorg een Riad in Marrakech en regelt hij een huurauto voor de komende dagen. ‘ s Middags gaan we samen met de crew van de Mare Liberum naar het zwembad dat bij de Marina hoort. Het zwembad kijkt uit over de baai van Agadir en de haveningang. Tot onze verbazing schenken ze aan de bar ook bier en wijn en zijn het niet alleen de buitenlandse toeristen die hier gebruik van maken. Wat een luxe in de haven van Agadir! We besluiten ons daarom maar aan te passen en ook een fles wijn voor de Marieke’s te bestellen en een biertje voor de mannen. Na het zwemmen borrelen en eten we op de de Barnstormer, zelfgemaakte eier- en tonijn salade, hammetjes, kaasje en openen we nog maar een flesje wijn om op het goede leven te toasten.
De volgende ochtend vertrekken we in een huurauto, een heuse Dacia Logan, voor een tocht van ruim 300 kilometer door het binnenland, via de tizni-n-test pas door het Atlasgebergte. Het is een schitterende tocht door het ruige gebergte met soms grijs en soms rood gesteente. Loofbomen, maar ook dennebomen en af en toe een verdwaalde palmboom. We rijden door diverse Berberdorpen en komen regelmatig ezelswagens volgeladen met handelswaar tegen. Afgewisseld met mini-trucks waar soms wel meer dan tien mannen, vrouwen en kinderen in de laadbak zitten. Regelmatig lopen er wilde geiten langs de weg en komen we herders met schapen tegen.
Pas tegen het einde van de dag zijn we bij de Tin-Mal moskee, een moskee uit 1152 die op de werelderfgoedlijst van Unesco staat, een van de twee moskeeen in Marokko die door niet-Moslims bezocht mag worden. We besluiten door te rijden, omdat we niet te laat in Marrakech willen aankomen.
Eenmaal in Marrakech aangekomen valt de schemering en is het binnen een half uur donker. Met behulp van de Tom-Tom gaan we op zoek naar Riad Moullaoud, helaas staat de steeg er niet in en na een aantal rondjes rijden vragen we de weg. We blijken dichtbij te zijn, maar waren nooit uit onszelf het smalle/drukke steegje ingereden. Halverwege komen er twee mannen op brommers voor ons rijden, die de weg voor ons vrijmaken, helpen om net voor de ingang van de soek een scherpe bocht naar rechts te maken. Jorg parkeert de auto en wat blijkt? We staan precies voor de ingang van Riad Moullaoud. We eten een omelet op het sprookjesachtige dakterras en duiken daar met z’n drieën in ons eigen bubbelbad. Wat een luxe! Marokko een land van uitersten.